Plac Tian’anmen jest istotnym punktem stolicy Chin – Pekinu. Rozciąga się na obszarze 50 hektarów, będąc jednocześnie największym placem na świecie. W czasie gdy panowali chińscy imperatorzy plac był dużo mniejszy i miał kształt litery T. Na szerszym końcu znajdowała się brama wejściowa do Zakazanego Miasta – Wrota Niebiańskiego Spokoju, które ciągle strzegą wejścia do miasta. Dawniej południowe wrota Placu Tian’anmen – Qianmen, znajdujące się na tym samym południku co Wrota Niebiańskiego Spokoju, stanowiły połączenie pomiędzy cesarskim miastem, a obszarem zamieszkiwanym przez zwykłych ludzi, którym zabroniono przebywania na placu.

W 911 roku ostatni chiński cesarz, został pokonany przez Kuomintang i dynastia Qing przestała rządzić. Dzięki temu plac Tian’anmen został otwarty dla społeczeństwa i od tego czasu przekształcił się w miejsce, gdzie Lud Chiński manifestował i wyrażał swoją dezaprobatę wobec rządzących.

Plac Tian’anmen kojarzy się z kilkoma ważnymi wydarzeniami, które miały kolosalny wpływ na Chińską historię. Np. demonstracja 4-tego maja 1919 roku po utracie przez Chiny prawa do niemieckich kolonii w Shandong na rzecz Japonii. Protesty te były początkiem chińskiego ruchu nacjonalistycznego i reorientacji kulturowej. W 1949 roku ustanowiono Chińską Republikę Ludową (ChRL) Po 1949 roku wielkie miejskie mury zostały zburzone, aby poszerzyć bulwary i Plac. Rozbudowa została ukończona w 1959 roku.

Obecnie Plac oświetlony jest wysokimi latarniami. Na zachodniej pierzei placu znajduje się Wielka Hala Ludowa, a na wschodniej – Chińskie Muzeum Narodowe.

Co roku na Placu Niebiańskiego Spokoju organizowane są obchody święta 1 Maja oraz rocznice powstania ChRL, którym towarzyszą wielkie parady wojskowe.